تأثیر سه روش تمرینی پیلاتس، یوگا و فعال رایج بر دامنۀ حرکتی اندام فوقانی و خودپندارۀ بدنی در زنان مبتلا به سرطان پستان پس از جراحی ماستکتومی

اختلال حرکتی، حسی و اندام لنفاوی در اندام فوقانی و کاهش خودپنداره، از جمله مشکلات پس از جراحی ماستکتومی است. اثر برنامه‌های بازتوانی بر این مشکلات متناقض است. ازاین‌رو، این تحقیق با هدف تأثیر سه روش تمرینی یوگا، پیلاتس و فعال رایج بر دامنۀ حرکتی، اندام فوقانی و خودپندارۀ بدنی زنان متعاقب جراحی ماستکتومی اجرا شد. در یک کارآزمایی نیمه‌تجربی، 38 زن (45-28 ساله و میانگین وزن08/22±66 کیلوگرم) مبتلا به سرطان پستان به‌‌صورت تصادفی در سه گروه یوگا، پیلاتس و فعال رایج قرار گرفتند. گروه یوگا به مدت دو هفته در زمان بستری شدن، 15 جلسه تمرین یوگا شامل پنج حرکت آسانا یوگا را انجام داد و گروه پیلاتس در همین مدت تمرینات mat  پیلاتس و گروه فعال رایج پنج حرکت اندام فوقانی را اجرا کردند. دامنۀ حرکتی، محیط و خودپندارۀ بدنی قبل و پس از فعالیت اندازه‌گیری شد و با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و تی همبسته در سطح معناداری 05/0 بررسی شد. پس از تمرینات یوگا و پیلاتس میزان فلکشن، اکستنشن، چرخش داخلی و خارجی شانه، فلکشن و اکستنشن آرنج، فلکشن، اکستنشن، انحراف به سمت زند اعلا و زند اسفل مچ و خودپندارۀ بدنی افزایش معنادار و محیط بازو و ساعد کاهش معنادار یافت. درحالی‌که فلکشن، اکستنشن، چرخش داخلی و خارجی شانه، فلکشن، اکستنشن آرنج و فلکشن مچ و خودپندارۀ بدنی در گروه فعال رایج افزایش معنادار یافت. نتایج نشان داد تمرینات یوگا و پیلاتس در کاهش عوارض جانبی ماستکتومی از جمله افزایش دامنۀ حرکتی اندام فوقانی و خودپندارۀ بدنی و کاهش ادم مؤثرتر بوده‌اند، ازاین‌رو پیشنهاد می‌شود از این تمرینات به‌‌عنوان روش مؤثر در بازتوانی بیماران پس از جراحی ماستکتومی استفاده شود.